تاریخچه مختصری از ساخت چشم مصنوعی ( پروتز چشم )

ساخت چشم مصنوعی از زمانهای قدیم انجام می گرفته ، نخستین چشم مصنوعی توسط مصری ها ، رومی ها و ایرایان در ابتدای قرن پنجم قبل از میلاد ساخته شده ، حدود بیست قرن طول کشید تا نخستین چشمهای مصنوعی بصوزت پیشرفته درآمد . در ابتدا این چشمها از طلا با لعاب ( مینای ) رنگی ساخته می شد.
سپس در اواخر قرن  شانزدهم (ونیزی ها ) ساخت چشم شیشه ای را شروع کردند، این چشهای اولیه خیلی ساده ، نا مناسب و خیلی شکننده بودند. با این وجود ونیزی ها به ساخت این جشم ها ادامه دادند و حتی روش ساخت آنها را تا اواخر قرن هجدهم مخفی نگهداشتند. پس از آن کانون ساخت چشم های مصنوعی به پاریس منتقل گردید. اما تا نیمه قرن نوزدهم سازندگان آلمانی ، چشمهای شیشه ای فنون برترشان را توسعه دادند و کانون چشمهای مصنوعی شیشه ای به آلمان منتقل گردید.

در قرن نوزدهم چشم پزشکان آلمانی به ایالات متحده سفر کرده و چشمهای شیشه ای را به سبک کشورشان ساختند و طی مدت استقرار چندروزه در یک شهر و انجام فعالیت فوق به شهر دیگر می رفتند آنها معملا صدها چشم شیشه ای همزاه خودشان داشنتد و بر حسب سایز و رنگ روی بیماران امتحان می کردند تا بهترین گزینه ها را انتخاب نمایند. ساخت چشم مصنوعی در ایالات متحده آمریکا در سال 1850 با شروع جنگ و تحریم کالاهای آلمای بناچار می بایست از تکنولوژی جدیدی برای ساخت چشم مصنوعی استفاده می شد. پلاستیک بکار رفته در ساخت چشم مصنوعی آکریکیلی چندین مزیت نسبت به چشم های شیشه ای دارند.

مزیت چشمهای مصنوعی آکریلیکی نسبت به چشمهای مصنوعی شیشه ای

- چشمهای مصنوعی پلاستیکی ( آکریلیکی ) را می توان مکررا تمیز  براق نمود، ضمن اینکه این چشمها عملا غیر قابل شکستن هستند.
- طول عمر چشمهای مصنوعی آکریلیکی تا پنج برابر بیش از عمر چشم های شیشه ای است . امروزه اکثریت عظیمی از بیماران از پروتزهای چشمی آکریلیک استفاده می کنند.
- چشمهای مصنوعی آکریلی با بافت حدقه ای (اوربیتالی ) و ضعف جسمانی در پلکها قابلیت سازگاری دارد.
قالبلیت قالب گیری و ساخت ایمپلنتهای متحرک ، بطوری که در اکثر مواقع قابل تشخیص با چشم طبیعی نیست . در صورتی که شیشه این قابلیت را ندارد.